Bazen çok yazası gelir insanın. Yani yalnızlık cok zorlar insanı. Hayat her zaman güzel seyler yasatmayınca bir de sen hayatın bu tutumuna kendince tepki göstermek ısteyıp de beceremeyınce malesef ki çalım yersin. Aslında sıkı sıkıya eteklerinden hatta buluzundan, saçından, sakalından falan neresinden yakalayabilirsen tutman ve elinden geldiğince bırakmaman gereken o bizi yaşlandırıp kendisi hep genç kalan hayatın çalımını... Hayat işte. Yazarsın yazarsın da sadece uzun cümleler kurarsın. Aslında amacın kendinin de anlamakta zorlandığın ve hatta kimi zaman anlayamadığın kafa karışıklığını gidermektir. Ve yine hayat işte ki hep en yoğun duygularını yaşarken boğazındaki düğümü, elindeki zinciri kırıp da anlatamazsın kendini, konuşamazsın, susamazsın...